Nieuw leven! Let it go

In de twee jaar van me ziek voelen, van onzekerheid en afkeuringsprocedures kon ik me niet voorstellen hoeveel er van mijn schouders zou glijden als dat over was. Na de afkeuring kwam er nog veel administratieve en financiële rompslomp en natuurlijk mijn afscheid op het werk. Ze hadden een prachtig feestje voor me georganiseerd in Spaanse stijl. Omringd door al mijn lieve collega’s en directe familie heb ik genoten van mooie toespraken en het lied van de afdeling “Laat het gaan”. Een traan, een lach, veel knuffels en prachtige bloemen en cadeaus, wouw! Super bedankt allemaal 💙

Afscheidsborrel Gemeente Texel 04- 2017

 

Hoe toepasselijk “Laat het gaan”, want het viel me behoorlijk zwaar. Het accepteren dat ik niet meer kan wat ik altijd kon is echt niet van de een op de andere dag een feit. Ik hield van mijn werk en mijn collega’s.

Wat doe ik nu? Vijf maanden later. Ik probeer te leren met mijn beperkingen om te gaan. Dat lukt de ene dag beter dan de andere. Soms ben ik overmoedig en dan betaal ik de rekening en soms luister ik goed naar mijn lichaam en dan kan ik best veel doen. Als ik het maar niet vergelijk met het leven voor mijn ziekte, want tja, ik ben niet voor niets afgekeurd. En ik pak weer dingen op die lang op een laag pitje stonden, zoals met vrienden afspreken, zwemmen en weer eens een dansje wagen. Maar vooral ook de moeder en partner zijn die ik eigenlijk graag wil zijn en mijn huishouden doen zonder te steunen en te kreunen. Ik geniet van kleine dingen die belangrijk zijn en probeer een nieuwe balans te vinden.

“Laat het gaan” is een uitdaging, maar ik vind dat het eigenlijk wel goed gaat. En met de liefde en steun van familie en vrienden voel ik me een rijk mens.

Advertentie